Benliğimi çağırıyorum gizlerimi önüne sere sere
sarkaçlar vurduğunda çıkan her yankıda
zamanın kıskacı beliriyor, boğuluyorum
yarı yolda bırakıyorum birilerini; senden kalan kırık kalp
kimsenin olamıyor, her geçen gün küçülüyorum
Zihnime sürrealist şüphelerle atılan her fırça darbesi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
duyguların entellektül bir dille harika bir şiire dönüştüğüne tanık oldum. Tebriklerimle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta