Benliğimi çağırıyorum gizlerimi önüne sere sere
sarkaçlar vurduğunda çıkan her yankıda
zamanın kıskacı beliriyor, boğuluyorum
yarı yolda bırakıyorum birilerini; senden kalan kırık kalp
kimsenin olamıyor, her geçen gün küçülüyorum
Zihnime sürrealist şüphelerle atılan her fırça darbesi
kalbime bin bir çeşit vehim gibi saplanıyor,
ona rağmen koşuyorum
Seni ikinci defa sevemeyeceğim gerçeği
çizdiğim her resmini darmadağın ederken
yazdığım her satır acıyla bakıyorlar ellerime
koşuyorum, bir başka "sen" den kaçıyorum
Varamıyorum ne gelecek sarıyor
ne de geçmiş tutuyor
İkimizin adımlayamadığı her yerin
acı çekebileceğini sanıyorken
zanlarım ellerimden tutuyor, karanlık kapılardan
uçurumlara itiyor beni
her rüyamda senin ismini bağırıyorum
alamadığım her cevap taşlara dert oluyor,
onlar yerine ben parçalanıyorum.
her geçen gün biraz daha ölüyorum
Kayıt Tarihi : 25.1.2021 22:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bengi Su 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/25/arayis-495.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)