Nereye baktığımı, ne düşündüğümü bilmiyorum.
Bakıyorum lakin hiçbir şey görmüyorum.
Gözlerim somut bir cisme değerken, beynim soyutu algılıyor.
Kalbim yalnızlığın avlusunda volta atarken, nasıl intihar ederim diye planlar yapıyor.
Her uzvum ayrı bir dünyada yaşıyor sanki.
Sadece belirli bir mekân bedenim.
Herkes içerde zannediyor beni.
Fakat ne içerideyim ne de dışarıda.
Bense bir yerlerdeyim, Bedenim ile ruhum arasında.
Çoğu zaman hüsranın köşkündeyim.
Kimi zamanda mutluluğun misafirhanesindeyim.
Kapalı ceza infaz kurumu sanki göğüs kafesim.
Kalbim dört hüsran tutsak.
Hayallerim, umutlarım ve vuslatım kader, mahkûmu.
Bu yaşadıklarım, sanki DOWN BROWN’NIN başlangıç romanı.
Kayıt Tarihi : 24.7.2018 13:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!