Aklıma gelmişken söyleyeyim de
Bu kışın kimsesizliğin de ömrün biterken
Bir kaç kelimelik sen kaldın bende
Gücümün yettiği kadar anlatabilirim ancak
Fazlası varsa şayet o da aramız da kalacak
Nefretim doludizgin bir kişilik mısralar da
Bir kelimenin yarısı kadar çığlık
Haykırışların ta ortasındayım simdi
Sözün anlamını yitirdiği güne vardık
Biliyorum söylemesi ayıp değil ki
Baş örtüsü gibi olmalı aşk
İçinde kapalı bir heyecan uyandırmalı
İnsanın
Kimseye açmamalı kendini
Uzaktan nasıl gördüyse öyle sevmeli
Çevresinde olmalı aklından geçenler
Aşık olmak diyorum
Suç değil bilirim sevmek
Ama söylemek ateşten gömlek
Kalbine vurulmuş kelepçeden
İçin de hapsolmuş mahkum ben
Bir cinayet işlemişim hakim bey
Şimdiler de çok büyüdüm yeni yeni
Sakallarım çıktı yüzümden taze taze
Bıyıklarım bakınca uzaktan belliydi
Artık büyümüştüm seve seve
Sonra alıştım bende
Herkes gibi
Bir haber ömrümden
Kaçamak yaşarken ben
Fırtına gibiydi düşüncelerim
Kafam bulanık bir deniz
Ta ortasında yelkensiz
Bu şehir gibi uçsuz bucaksız
Mecbur muyuz?
Değiliz ki
Öyle ise bu Mecnunluk neden?
Leyla da bilir ki
Başka sevgidir çöllere düşen
içimdeki enkazın mesulüyeti kimin
Paramparça olmuş her yerim
Canım çıkmaz bir sokak arkadaşım
Bedenim bitap düşmüş ecele var sancım
Beynimdeki depremin yıkımı kimin
Nedense sende hiç etkili olmuyor bu hastalık
Her şeyi unuta bildiğimi söyleyebilirim sana
Masa da kalan para cüzdanımı mesela
Durakta beklerken önümden geçip giden otobüsü
Galatasarayın maçlarını bile o kadar yani
Bazen kendimi bazen de ağzımdan çıkan sözümü
Özlüyorum,anneciğim
Çocukluğumu, diyorum
Ne güzel de sevmiştim
İçinde tertemiz yıllarla büyüyorken
Verseler ah, yok olmaz dememistim
Ama hep nafile,artık cok geç
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!