Ararım Adaleti,
Mülkün temeli diye,
Ne mülk kaldı ne adalet,
Bu gidişat nereye?
Ararım liyakati,
İşler iyi gitsin diye,
Meğer ölmüş liyakat
Kurumlar düşmüş geriye..
Ararım hakikati,
Gerçek bilinsin diye,
Oynamışlar rakamlardan
Az maaş ödensin diye...
Ararım ormanları,
Nefes alalım diye,
Kesmiş zalim onu,
Altın çıkarılsın diye.
Ararım ben kendimi,
Ben ben miyim diye,
Ben benlikten çıkmışım,
Dönmüşüm ölüye.
Bülent Semercioğlu
Kayıt Tarihi : 6.1.2021 11:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Son yıllarda yaşadığımız toplumsal sıkıntılar, içine düşülen çaresizlikleri kendimce anlatmaya çalıştım. Açılar üzerken, aynı zaman bizi büyüten yasatılardır.
![Bülent Semercioğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/06/ararim-79.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!