Aramızda Hiç Kimse Şiiri - Kağan İşçen

İkimize de aynı yönden esiyordu rüzgar
Kasaba hayallerine de alıș kındık
Maceraperest de olmadık hiç
ayrıldığımız o tozlu ağustosu
Farklı anımsadık
Birbirimizden uzak durarak
Başkalarına susuyoruz...

O bu hayatı hep hasta yaș adı
Evinin sokağından hiç dışarı çıkmadı
Güzel kokular istedi
Uçsuz bucaksız gülüşünde
Bunları anlattı...

Tüm söyleyeceklerim söylenmiş
Şarkılarım herkesin dudağında hit
Kaybetmiş de değilim kendimi
Dillere destan bir sevgide
Acılarım mı neden acaba
Yalnızlığım mı
Böyle saklamama adını...

Bazen hayallerin kilitlenir
Rüyaların unutmalıktır
Düşüncelerin sarmaz kendini bile
Kuş sesleri kuş sesleridir
Sevgili sadece bir kadın
Ya da bir erkek
Deniz bir su birikintisidir
Bulut su buharcıkları
Neyse ki bazen...

Bir ömür seni değil
Gece yarılarını bekledim
Kolay değildi
Bir yokluğu günlere bölmeyi planlayip
Yeni anlamlarla
Eski yalanları tekrarlamak...

vedalaș tık işte
En kısa ezgiydi zaman
En sevdiğimiz yeriyle bir öykünün
Kentin en işlek caddesiyle
Boy ölçüș tüğümüz uğultulu
Yağmurun ș ımarık edasıyla
Okul zilleri gibi telaşlı
Fabrika düdükleri gibi buyurgan
Bir ses girdi aramıza
Sessizliğin homurtusuydu bu
Sesimizle vedalaș tık...
Aramızda hiçkimse hiçbir şey
Kalmadı
Başbaşayız artık...

Kapılar açılmayı bekler
Yollar yürünmeyi
Şarkılar söylenilmeyi bekler
Sular içilmeyi
Kadınlar beyaz atlıyı bekler
Erkekler hayatının aș kını
Ağaçlar yağmuru bekler
Yağmur yağmayı
Rüzgar esmeyi
Ayaklar yürümeyi bekler
Şehirler yolcuyu
Beklemek beklenilmeyi bekler...
Sonsuz bu döngünün ortasında
Beklemem gelirim istersen...

Kağan İș çen...