Bir yığın derince kalbimi hüzün
Sardıkça damarı, kanayamadım
Eskiden yapraklar düşerdi güzün
Şaşırmış mevsimi anlayamadım
Hiç sarmış benliği, ne ham ne koruk
İklimin yurdunda yüzler hep soluk
Kemirir yaşamı azgın doğruluk (!)
Kendi benliğimi anlayamadım…
Derin bir çıkmazda ararım dostu
Gerçek dost olanla sermeye postu
Zaman-mekan-iklim nedense küstü
Yıktı yüreğimi, anlayamadım…
Dağıma kar değil, derinlik yağar
Düğüm, düğüm alev imiği boğar
Özlem vadisinde çıldırdı bağlar
Durgun bakışımı anlayamadım
Mevsimin nabzını güneşim tutar
Bastığım çığlığı karanlık yutar
Uzay kabul etmez, yabana atar
Gerçek mi, rüya mı anlayamadım
Aradım kendimi şu yığınlarda
Yeşermedi umut geçen baharda
Yinede Özütürk kalmadın darda
Görünen ışığı anlayamadım…
Kayıt Tarihi : 18.4.2007 09:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
LİDA
Sardıkça damarı, kanayamadım
Eskiden yapraklar düşerdi güzün
Şaşırmış mevsimi anlayamadım
...........................
sanki şiirin bütünün de hüzün var gibi...
NEFİS BİR ŞİİR ZİYAFETİ SUNDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLER.
TEBRİKLER.
KİLİS'TEN ON PUAN.
SELAM VE DUA İLE.
TÜM YORUMLAR (4)