Aralıksız Yansımalar Şiiri - Güray Özçif ...

Aynaya yansıyan bir yabancı gibiydin,
Öyle sevdim seni.
Öyle sevdim ve öyle vazgeçtim senden.

Bir zamanlar olmaz sanıyordum sensiz
Ama gitmen kötüleştirmedi her şeyi.

Bir çift beyaz kâğıt gibiydi gözlerin,
Doldurulmaya müsait.
Kar körlüğü gibiydi,
Gözümü alıyordu tertemizliği.

Önümü göremez oluyordum,
Doldurdum ben de şiirle.

İsterdim ki hep ol aklımın bir yerlerinde.
Gece bende kal isterdim mesela,
Gündüzleri git başımdan, işim gücüm var benim.
Sevdiklerim var benim, sevmediklerim.

Mesela hiç sevmem Mart’ı,
Oysa olamam Aralık’sız.

Bu kadar maydanozlu meseleyle ben
Bir de seni mi düşüneceğim hiç aralıksız?

Ben sana değil, giderek soktuğun kabuğuma aşıktım, ey mutluluk!
Bak; işte yine doldu gözlerin.