Aralık Çığlığı Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Mehtap kararmış gecden, yıldızlar dökülmüş gök kubbeden
Hüzünle çöken ufuklar feveran kopardı
Keder ve acı yüklü yürekler
Güller, goncalar büzülmüş
Gecenin kollarında
Ağla
Başı sonu belli olmayan
Yüreği katran karası
Kara kış
Ağla
Kendi derdine ağla
Yolları kar bürümüş
Bağlar
Dallar
Düş kırıklıkları
Salkım saçak buz bağlamış
Kış bahara uzak
Bahar dünyaya
Ağaç kovuğuna
Tüneyen
Kanatları paramparça
Bir yavru üveyik
Feryat figan ötüyor
Dağlara üşümüş, mevsim kış
Buz kesilmiş puslu, buğulu ovalar
Fukaralık gibi, poyraz vuran güller gibi, kış azabı zordur

Gülümsemeleri cihana bedel, onlarca yıldız düştü geceden
Sersefil, peperişan kış ağlamaklı
Gün hüzün, gece keder dolu
Şafak uzak mı uzak
Sınırdan bu yana doğumuyor
Güneş
Kimse görmesin
Duymasın
Cilo Dağ'ın
Kardağ'ın böynü bükük
Yürü bre kahpe dünya
Basiret bağlamış bağrını
Gelmiyor
Gelmiyor o beklenen bahar
Rüzgâra karşı kanat çırpan
Şahinlerin
Yalın ayakları buz kesilmiş
Zaman yine
Zemheri
Yitip gidenlerin
Gözyaşlarıyla doldu, bu topraklar
Karlı bir gece vakti, hüznün, dedin kanatları ölüm yüklü

Kırılmış hayallerin ardından, buğulu gözler çaresiz bu gece
İçimdeki hezeyan yine aynı hezeyan
Sanki Şırnak-Uludere
Bu gce
28 Aralık gecesi
Bu gece
Ölüm gecesi
Otuz dört gülün ölümü
Yine
Düşlerimin üzerine ateş yağıyor
Sanki her yer
Roboski
Sanki her yer
Kürdün dilsiz acısı
Ey acı
Bürünme zalimlerin postuna
Kanlı katiller ruhuna
Milyonlar ah çekiyor
Kürt'e reva görülen
Yalnız ölüm
Ölüm
Ölüm
Ağlatır'da gözyaşları dökülüyor
Yüce dağ başından
On dört
On beşinde
Erken
Ölümler var
Zaman
Kış kıyamet
Yollar geçit vermiyor
Yaşam azap dolu
Canlar üşüyor
Çocuk bakışlı
Sevda filizi
Bir fırtınada
Karanlığa demir atmış
Bir hançer gibi
O hançer hep içimde
Şimdi
Dur-durak bilmeyen
Bardan, bardan yağan kardır
Acıların tanığı, şu zaman çok yoruyor çok
Beterin beteri, şu kara kışın hüznünü tüm yüeklere doldu

Mehmet Çobanoğlu
30.12.2022
Yakuplu