Aralık Akşamları Şiiri - Tarık Torun

Güneş küsmüşe benzer yüzü ondan mı asık
Hüzün sarmış her yanı hava ise karmaşık
Gece düşünen oğlan iç içe mi âşık?
Kararmış mavi gökler yeryüzü ne de basık
Hüzün çöker içine aralık akşamları
Melankoli bulutu sarınca yaşamları

Tabiat grileşmiş sokaklar gümüş rengi
Ufuklar kapkaranlık hudutların nirengi
Bir hüzün çökmüş kalbe sessizlikse ahengi
Ağaçlar boyun bükmüş derede suyun cengi
Gece gündüze küsmüş gölge sarmış her yanı
Aralık akşamları hüzün açar beyanı

Gece sanki peşinde güneş erkenden kaçar
Gökten inen melekler buz gibi soğuk saçar
Arama göçmen kuşu o ekvatora uçar
Yerde beyaz bir örtü göklerse hüzün açar
Deredeki su bile dalmış derin uykuya
Aralık akşamları girmiş engin duyguya

Kirli çakallar ulur küllenmiş aya karşı
Bir sessizlik içinde şehirde uzun çarşı
Ona serenat dizen rüzgarın ani marşı
Arz sükunet içinde dinlerken dingin arşı
Dışın eksilerdeyken için bir hoş oluyor
Aralık akşamları gözlerine doluyor

09.12.2014

Tarık TORUN
MEB/YEĞİTEK
Türk Dili ve Edebiyatı & Coğrafya