Aralık Şiiri - Adem Korkmaz

Yorgunluguma denk geldin aralık!
Soguk gecelerin düşlerimi kovalarken
Uykularımı üşütüyorsun aralık!
Hislerim donuk!
Amansızca kovalasada yorgunluk
Ruhumun yaş yirmi beş dramı
Ağır geliyor aralık
Dondurdu kalbimi özlemin.
Senin aşkın kime aralık
Bahçemde ne papatya var ne gül!
Toru topu otuz gün ömrün!
Kokun ölüm,toprağın ölüm
Ölüm beyazı aşkların
Başıma bela oldu aralık!
Gözlerin de bülbülün dramı
Gecem üşüyor.Üşüyorum aralık!
Çoktan hazan erdi gönül bağıma
Bir gençlik harcadım Bülbülün dramına
Onuda kömdün toprağına aralık.
Ben senin ölüm beyazı,
Aşklarını düşünürken
Soguk rüzgarların saçlarımı yoldu.
Şair yoruldu,şiir bile kurudu.
Düşlerim üşüyor,üşüyorum aralık!
Yüreğim kalbinin kapılarında
Erimeyi beklerken
Tut hislerimi,Merhamet aralık,merhamet!
Ölüm beyazı aşklarının aşkına,
Dokunma gözlerime.
Sus artık aralık!
Sevgili üşüyor,ben ölüyorum aralık! ..

(27 Aralık 2003)