Aralık
Aralık; ayrılıklar epey nam salmış ,
Soğuksun hemde öyle böyle değil
Sızlatan titremelerin var insanın içine işleyen
Ben en çok senden nefret ettim
Güçlü bilirken kendimi
Yenildim savaşına aşık olacağımı düşünürken bir gün
Bir mevsime yenileceğimi bilemedim
Sağken ölmenin adı aşk der ozanın biri
Katili belli belirsiz ,
Ben aralıkta katledildim.
Üstelik ortada suç aleti dahi yok
Bir deli rüzgara çarpıldı kalbim
Hırçın bir haberci serçeyle saçıldı kanlarım
Kapı eşiğine çıkmaya korkuyor artık Sevda
Böylesi yüklerin altından defalarca kalkıp yürüdüysem!
Yenilmediysem !
Sana yenilmem artık Aralık
Sen kasfetinle geldin
Rüyalarımın en güzel yerinde uyandıran kader oldu
Yeniden kapadım gözlerimi yılmadım
Ben sadece 12 ci ayları hiç sevmedim..
Kayıt Tarihi : 24.7.2023 01:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nezirvan Ediş](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/07/24/aralik-61.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!