Aralık Şiiri - Gülce Kul

Kollarım uzun zamandır seni istiyor,
Kokunu duymak istiyorum.
Bir kız çocuğu ne kadar aşık olabilirse,
O kadar aşık ve sevdalıyım sana.
Üstünü örttüğüm geceleri hatırla,
Bende üstüne serdiğim toprağı unutayım.
Nasıl yoksun şimdi dün var iken?!
Nasıl yıllarca varken aylarca yoksun?!
Fotoğraflarımızda varsın hiç yokmuşsun gibi,
Evimin her köşesinde gibisin,
Kör mü oldum? Görmüyorum.
Günlerce tabağını koydum sofraya,
Aç gelirdin eve ama günlerce gelmedin,
Süt helvası bile yaptım,
Koşarak geldiğin eve dönmedin bir daha.
Ceketini asmışsın yıllık askıya,
Yerini bile değiştirmedim,
Kaç kış mevsimi geçti,
Sen ceketini almadın,
Bana hiç yaz olmadı senden sonra,
Kat kat giyindim yine soğuktu.
Kabuslarım bitmedi günlerce,
Hani elimi tutmadın bu sefer,
Bende kabuslardan sonra uyumadım.
Yatağının başına günlerce su koydum,
Ben uyurken gelirsin belki.
Günlerce gözlerim bulut,
Gözyaşlarım sağanak oldu,
Omzunu aradım, bulamadım..
Çok üşüyorum,
Ekim'de ve Aralık'ta çok daha üşüyorum.
Bakkala giderken bile arardın,
Her şeyi haber verir de yapardın,
Gizli saklı yaptığın tek bir şey vardı,
Sessiz ve usulca gittin,
Bana gelecektin ya hani,
Gelemeden cennete gittin.