Yaprakların dökülüyor durmadan
Cılızdan hayıftan paramparçalara püskülleniyorsun
Ve yosunlu ırmak gibisin
Bir allı pullu bahçeydin belki kaktüs çiçekleriyle sahil kemancısı rüzgarlara
Martıların çığlığını kumrularıyla
Günbatımı a kadeh kaldırırcasına korkuluklara demirleyen şehirlerden
Garip kalmak gibisini kendi başına yollara düşüyorsun, sis çökmüş
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta