Araligin Kartpostalindan Şiiri - Seyfi K ...

Davetiyesini kendi kendine cikarmis
Bir de delisine dolu yol refaketcisi kar
Kafadari olmaktan hüküm giymeler ne kadarsa ordan bile fazlasina
Kapiyi kim calarsa calsin demis, giden ay göcen bulut
Günesi öksüz biraktigi hallerde ve yerlerde cika gelen zaman
Cocuklugunu biraktigi salincaklardan
Ve saklambacin en yakin tanidik bildikliginden
Ne kahraman ne kul..
Sadece yavru halinde kopmus yürümüs sevincin can sagiltan coskusuyla
Onca is gücleri arasinda dünyanin
Ve onca kac göcleri tutsakliginda sabah kalk
Aksam yat sirenlerinin
Bir adam yaninda sürükledigi iste bugün dünya bu kadar diyerek
Tekerlekli kovadan elindeki tutacaga bagli filesiz cemberle
Kendime izin verdim kaptim ciktim yapilmamis bir hayale kuruldum
Cektim yürüdüm kalbimle oynasiyorum dedi adam,
Kovaya daldirip köpüklü sudan gökkusagi büyüklügünde
Mordan maviden sinmis boyanmis saydam baloncuklar ucuruyordu
Dedim ki kampanasi sürekli insana giden bir kervan gibisin
Dedim ki ne büyük bir mutluluktur, gökkusaginda hickimseyi beklemeksizin
Görünmezi resmetmek
Görünene boyanmak
Ve tutkuda olani sonuna kadar yüklenip tasiyabilmek
Ziyaretin kutlu olsun dedim, sustum, seyrettim
Ve tesekkür ettim
Ve huzurun kendince hasbihaline mektupsuz merasimsiz
Esip tozanlarin kartpostallarini dagittim

Aralik / 21