Kuru deynege omzunu yaslayan coban gibi
Ugrunda yel ardinda gamaz
Cigirsiz yollara gölge düsürüp iz birakan agriyi siziyi
Egeriyle heybeleriyle ve helkeleriyle derde dermana
Saman alevinin isli evrace istah artirip heves yordugu
Sacin üstünde duman tütüyorsa, nohut ve bugday kavuruyordur
Toprak damda islik calarak yola pinara dogru örtmeler
Dönmek üzere yalinayakli bir cocugun ugru sirasi catal ve cember
Henüz yundugu haftlarda üstü islak cimmelerin dosdoncagi helük hülüktü
Kirik canaklarin kurulu yerde kaldigi kehten dolmus bekerken
Ilk gördüm müjdesiyle kagni yolaginda
Cigligi dünyayi tutan sevince
Bir gün tandirda bi gün bostanda diger gün dagda tarlada
Gövermis yesillerle dalin yapragin can sagligina
Bir de yüz gülümserligine saklambacin sobenin
Duyar görür bilirdi kuzey güney her yerden insanini dereler baglar
Insan insanini sayar sever bilirdi yel esmesinden cicek kokusundan
Ocak harlanir
Büber közlenir
Caman dürümüne cala kasik tursudan hosaftan
Karanligin ucundan sendeleyip gelen el feneri
Ve dip bucaklara kayip giden sessizligin tozan tüten avara halleri
Dinmez uslanmaz dermani topraginda bulmuscasina
Sürgün atlar diyarindan
Araflara savrulup elendikce sonbahar
Eylül / 21
Kayıt Tarihi : 13.9.2021 13:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!