Arafat Şiiri - Renas Burhan Demircan

Ben, İsa'dan sonra Sinope'nin yosun tutmuş surlarında
gözlerimi açtığım vakit;
İskenderiyye yakılalı 16 yüzyıl
Cihan Harbi biteli yarım asır,
Sovyetistan dağılalı 3 koca yıl geçmişti.
Ne Aramî harfle başlıyordu ismim,
ne de
kadim Grek dilinden bitiyordu iks-beta.
Ne Eski Ahit'te yazar elifbam,
ne de
Kumran Parşömenlerinde bulundu âyetim,
Belki Ziggūrat tapınaklarında saklı 33 tabletim..
Mânâ'yı sessiz, kelimesiz, kifayetsiz arıyordum, aramalıydım,
bu sebepten nâdânı da bendim ilim rasathanesinin, mütercimi de.
Meryem'i ben kolladım cansiperane ve benim ellerimdeydi İsa'nın kafatası;
Hızır'la ata binip Zerdüşt'e giden bendim,
Ve benim tasımdan içti suyunu Aristoteles,
oysa ki öğrenmeliydim:
neydi "hayatın anlamı"?
Omzumda heybem,
boynumda Avestan muskam,
elimde asam,
Thor'un Çekiç'ini,
İsrafil'in Sûr'unu,
Zeus'un Mızrağını dinledim,
yarıldı göğün yüzü,
yarıldı toprağın rahmi,
yarıldı dağların sırtı..
Suallerim cevapsız,
sorularım tamamsız,
sorgularım karşılıksız kaldı;
oysa ki öğrenmeliydim:
neydi "hayatın anlamı"?

Şiirçe: Renas Burhan Demircan
Tarih: 06.08.2020 - 03:56
- İstanbul