Araf Meyhan Şiiri - Seyfi Karaca

Geç otur burası
Gerilim hattı olmayan topraktır
Nasıl olacak bu iş deme suya kanmaya ateşte kül olmaya
Geç otur söğüt ve kavaklar kadar hiç değilse
Kuşlar göçecek burdan nasıl olsa
Nasıl olur bilmiyorum ama bu işin sonu kar kış kıyamet levhaların yönü dü ya şehrinin çıkışını gösterirken
Yüzünden düşen bin parça yağmurlarıyla yamaca kurulu sessiz sedasızlığı sınayan
Garson olmuşken değirmenden toprağa geri dönecek saat yol ve kargoncalar
Kavaklı söğütlü bir esintinin sürgün başını çektiği allı telli turnalardan ve çifte oluklu pınarlardan
Burası tarla
Düşük yoğunluklu ateş çırayı yakacak çıra karanlığın köşe bucağını
Gecenin son treni de gelip geçtimten snra
Burası başı duman duman bulut
Gün gelir geçer
Sular buz tutar, erir akar zaman
Yol bilir iz bilir aralıktır şimdi
Ve körüklü cezvelerde aşk demleyip de
Meyhanesinde dem süren gökyüzü

Aralık/25