Araf Kaçkını Şiiri - Muhammed Onur Üstüntaş

Burnuma yaşamdan amberler çalınıyor
Bir meydan uğultusunda arıyorum yaşamadıklarımı
Dudaklarımda biriken örs kornalarla benden alınıyor
Yeni ağlarla zincirimde buluyorum aşamadıklarımı

Dinlenilmem gerek mahşer var sanıp toplananlar tarafından
Çünkü onlara anlatmalıyım mahşerin burda olamayacağını
Çünkü ben kaçkınım dokuz köyün arafından
Çünkü ben anladım dokuz köyde kötülüğün solamayacağını.

Belki kara ellerle çakılan bir kubbenin hatrı meydana devrilir
Belki ben de kalırım altında bu yükü kaldıramadan
Belki ağunun tadı sırtlara yük bilinir
Belki ben gözümü aralarım yükümü kaldıramadan

Öyleyse ey zaman dikil karşımda
Dikil de buruşukluklarını sayayım
Dikil de ahengi boz istemsiz mırıldandığım kaçış marşımda
Dikil de ömrümü bir davaya adayayım