Şeytan senin meleğin, elçin
Başucuma kadar gelmiş,
Canımı almağa göndermişsin
Bu canı bana sen verdin tanrım
İade ediyorum al senin olsun
Hep bu günü bekledim ben
Hiç korkmadım ki ölümden
Yaşattıkların bana yeter
Başka şey istemiyorum senden
Ne cennetinin taamlarını,
Ne serin bir köşecik cehenneminden
Ben canımdan olmuşum ne fark eder
İlle de beni bir yere koyacaksan
Beni azat et tanrım.
Araf beni çağırıyor!
Dinmez ER / Çeşme / 2012. 08. 6 /
Dinmez ErKayıt Tarihi : 6.8.2012 08:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sıkışıp kalmanın karamsarlığa dönüştüğü müthiş bir şiirdi...
Gönülden kutlarım...
Saygılar...
karamsar bakış tarzı da diğer pozitif temalarda olduğu gibi şiirin içinde mutlaka bulunur, II.Meşrutiyet döneminde (1911-1922) fecri ati edebiyat topluluğunun hemen bütün şairleri şiirlerinde kullandıkları karamsar, bedbin tarzlarıyla anılırlar, sosyal hiç bir konuyla ilgilenmezler, hasılı her şair kendi derdindedir desek yanlış olmaz, ancak öyle bir an gelir ki, bu tavırlarından isteyerek ya da istemeyerek de vaz geçerler, çünkü Osmanlının duraklama dönemidir, tüm dünyaya hükmeden bir imparatorluk sürekli toprak kaybetmekte dolayısıyla da güç kaybetmektedir.
İşte bu dönem kendilerini arafta gören şairler sosyal ve milli konuların önceliğini kavrarlar ve milli edebiyat akımı başlar...
İşte bu dönemde onların tutundukları dal, ışık, imge, duygu...adı her ne ise, bizlere her zaman yol gösterici ve ışık olmuştur...
Kısacası, karamsarlıktan sıyrılmak insanın kendi isteği ve niyetine bağlıdır diyebiliriz...
Dileğim ise bu şiirin sadece bir kurgudan ibaret olması.
Saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (7)