Araf Şiiri - Fatih Babalık 2

Arafta bile kalacak yerim yok benim.
Sen yokken bilmem ben nerelerdeyim?

Senden başka söyleyecek sözüm yok benim.
Sen yokken ben bu dili neyleyim?

Gözyaşlarımı sahiplenecek denizim yok benim.
Sen yokken ben bu gözlere ne göstereyim?

Cehenneme kafa tutan kalbim yandı benim.
Sen yokken yağmurlardan ne bekleyeyim?

Sensiz mevsimler ne anlar halimden benim?
Sen yokken renkleri nasıl görebileyim?

Beklediğim anlar katık oldu yüreğime benim.
Sen yokken ben bu hayata ne diyeyim?

Sensiz görenler yaşadığıma şaşarlar benim.
Sen yokken nefes aldığımı nasıl söyleyeyim?

Sensizken avaredir geçen günlerim benim.
Sen yokken var olduğumu nasıl bileyim?

Arafta bile kalacak yerim yok benim.
Duy sesimi, bir vah de, artık yüzünü görebileyim.

En azından arafta bir yerim olsun benim.
Gözlerine kavuşup da rahatça ölebileyim.