Aradım Şiiri - Murat Arıcı

Ömür ödünç verilince nefese,
Nesnelerde mevcut özü aradım.
Gönül kuşu hapsolunca kafese,
Bir çift gamze için yüzü aradım.

Bahçelerde diken açtı gül etti.
Bülbül yine feryadından zül etti.
Bilmem hangi ateş beni kül etti;
Ocaklarda sevda közü aradım.

Süzülürken su misali akışta,
Kirpikleri peykân gibi çakışta,
Birbirinden habersizce bakışta,
Ciğer delen mahmur gözü aradım.

Hiçe saydım derdi, gamı, elemi;
Köşe bucak seyreyledim âlemi.
En nihayet tutar tutmaz kalemi,
Ruha hitap eden sözü aradım.

Geldi derken istediğim tam ele,
Hiçbir zaman kavuşmadım emele.
Vakit tamam yaş erişti kemale;
Geçti bahar artık güzü aradım.