Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Aradığın her ne ise,
Bil ki o'nu bulacaksın,
Eğer aklın istediyse,
Bir kuş gibi uçacaksın,
Yoksa saçını başını,
Ayrık gibi yolacaksın,
Buna rağmen bilmiyorsan,
Artık kime soracaksın,
Bir bilmeze gidiyorsan,
Söyle nerde duracaksın,
Vicdan cüzdana girmişse,
De bana ne yapacaksın,
..........
TÜM KALBİMLE KUTLUYORUM HOCAM. SELAM VE SAYGILARIMLA...
Tebriklerimi sunuyorum. Her zamanki gibi çok güzel..
...
Elinden gelecek olsa,
Canına can katacaksın,
Allahtan da korkmuyorsan,
Şimdi kimden korkacaksın,
...
Bütün yollar göz önünde,
Tercih senin yol da senin,
Tohum duruyor elinde,
Biçeceğin meyve senin.
GÜZEL BİR ŞİİR OKUTTUNUZ :) TEBRİKLER
SAYGILARIMLA
SEVGİYLE KALIN...
Güzel bir şiir paylaşımı olmuş bende senin o temiz yüreğini kutluyorum
mani gibi atışma tadında çok güzl bir şiir okudum tebrikler üstadım sevgilerle fatih demir
İyiyi ve güzeli isteyip, bulanlardan olmak duasıyla..
Anlamlı ve güzel şiiri kutluyorum.
Evet yaşadığımız herşey kendi yaptıklarımızın sonucu..Yaşayacaklarımız da..
Güzel bir anlatım tebrıkler selamlar efendım
selami
Aradığın her ne ise
Aradığın her ne ise,
Bil ki o'nu bulacaksın,
Eğer aklın istediyse,
Bir kuş gibi uçacaksın,
Yoksa saçını başını,
Ayrık gibi yolacaksın,
Buna rağmen bilmiyorsan,
Artık kime soracaksın,
Bir bilmeze gidiyorsan,
Söyle nerde duracaksın,
Vicdan cüzdana girmişse,
De bana ne yapacaksın,
Elinden gelecek olsa,
Canına can katacaksın,
Allahtan da korkmuyorsan,
Şimdi kimden korkacaksın,
Bilmiyorum son nefeste,
Belki pişman olacaksın,
Dönüp geriye bakınca,
Viraneler bulacaksın,
Ya cennetin bahçesinde,
Gülerek oynayacaksın,
Ya da cehenneme girip,
Ateşlerde yanacaksın,
Bütün yollar göz önünde,
Tercih senin yol da senin,
Tohum duruyor elinde,
Biçeceğin meyve senin.
Sinan Karakaş
sinan bey üstadım ;
bu dünyda insan belasını ararsa belsını mevlasını ararsa mevlasına ulaşırmış derler..rabbim hepimizi mevlasını aryanlardan ve kavuşanlardan eylesin..
sevgisiyle dolu yüreğinizin sesi olan bu harika çalışmanızı beğenerek okudum.. kutlarım saygın akleminizi tam puan 10..selam ve saygılarımla..ibrahim yılmaz.
ÇOK MANİDAR ÜZERİNDE DÜŞÜNÜLMESİ GEREKEN BİR ŞİİR
HAYATIMIZIN DOĞRULARI
KUTLARIM SAYIN HOCAM
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta