sen ey yasak sürgünü
neysen o’sun işte, bu bahçede
güllerden arta kalan, sen
ve ben, ikimiziz sadece
iki tomurcuk arasında bir yerde
saçılmayacaktın böyle
gökle yer arasında, yalnızlıktan
bilmelisin ki içimizde
gününü bekleyen nice kar var
nice kan/dilleri ellerinde
içli melekler
hüzünlü bir yazı öper gibi
ağrıyan yerlerimizde menekşeler
hani dağları sen dağladındı zemheride
zamanı sen balkıdın
sen soldurdundu akşamı, öksüzleyin
neymiş meğer koynunu eşeleyen
o baht-ı beydâ
gördün mü
Kayıt Tarihi : 5.10.2007 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!