kalıcı olmayan dört duvar içerisinde
bir müzik inliyor
duyulduğunu hiç bilmeksizin
her an ağlamaklı, acılı ve umutsuz...
aidi olmayan eşyalarım
belki benden daha da hüzünlü
daha da umutsuz...
üzerlerinde yılların kiri
tenlerinde müziğin inleyen sızıları...
..........................................................
sesim değişmiş
tenim gibi
tadım gibi
gözlerim yorgun
ruhum gibi
ben gibi
.........................................................
dört duvarım yıkılacak
az kaldı! ! !
çatlaklar sarmış, boyaları dökülmüş
çatlaklardan akan gözyaşları
yalıyor eşyalarımı
zavalılar! ! !
bir yandan ben devam ediyorum
kalınan yerden, ağlanan sellerden...
..........................................................
terim gözyaşlarımla aktı sana
sarıldı teninle belki yüzyılar önce
işte şahidimdir bu koltuk! ! !
şu sana bakan resim! ! !
hepsi ağlamaklı
hepsi yaslı
hepsi unutmak istiyor
yaşanılan yalnızlıkları...
.......................................................
kanım donuyor
akamıyor belki gözyaşlarım gibi
sesim hala titrek
elerinin tenimde gezindiği an gibi
çığlıklarım hala tadındaki bir sevişme gibi
şimdi gülüyor bana eşyalarım
yastığım
ezilen halılarım
herkes gülüyor bana
sen bile.....
............................................................
31 mayıs 2006
anamur
Kayıt Tarihi : 1.6.2006 13:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)