Arabesk Kaos Şiiri - Kağan İşçen

sankili bir son kabustu
kuşkularımda
bulanık
med cezirli gözbebeklerindeki...

arta kalanlarımızı paylaştık hep
zamansızdık
hiçbir öykümüz grileşmedi ağrılarımızda
aslında vazgeçilebilir değildik
kendimizden vaz geçtik...

ıslak yaseminler hazırlanırken
kirpiklerine buluşmalarımızın
herhangi bir bulvarın toz dumanında
saçları ağaran her güz kederinin
sessiz müdavimleriydik
her ayrılığımız bir ilk ayrılık gibi..

bizdik her sonun kaderi
işlek duraklara üşengeç
arabesk kaoslara uğrak
iki kendini bilmez çocuk

bu yaz
yaz güneşiyle kurudu gözyaşlarım
yakacak yürek hazırladımdı sanki
varoşları is kokulu
parçalanmış yalnızlıklarıma...

şimdiyse içime akıtıyorum
gözlerimdeki sensizlik zehrini
yüreğim üşüyor
susuyorum
acıyorum zamana
hiçbir anımdan iş çıkmıyor azraile
ölümüm de kalıyor sana...

zaman küçük ayrıntı
hayat arta kalanımız
sonsuzluk çöplüğünde
birlikte ve yalnızız işte...