Arab-eski İlham Şiiri - Güven Sert

geceydi,
yürüyordum,
tek başıma gibi yalnız,
kendimle gibi kalabalık.

geceydi ve yürüyordum
kafamda fazla konaklamadan
gidip gelen düşüncelerle birlikte.
-gidenlerle bir başıma, gelenlerle beraber-

düşünce dedimse önemli değil,
sevgi gibi mesela,
yaşam, dünya, dostlar gibi,
barda sohbet ettiğim eşcinsel,
çarşamba günkü milli maç
ya da pahalılık gibi şeyler.

hatta bir ara şiir bile diyordu
patavatsız bir frekanstan gelen
abuk bir düşünce dalgası.

“ne gökte mehtap var
ne kolumda sevgilim,
güzelim, canım benim
seni ne vakit göreceğimmm.”

21.45 vapuru gibi aheste gelen
arabesk-i ilham, gülüyorum.

geceydi, yürüyordum.
tek başıma gibi yalnız,
kendimle gibi kalabalık,
geceydi,
yürüyordum,
ve...
geceydi işte...