Bir ara sokakta döküldü dilimden ayrılık cümleleri,
Gözlerin hafif kızarık, sesinde tedirgin bir titreme.
İnan ki kelimeler boğazıma tıkanıyordu,
Gözlerinin, yüzünü yıkadığını görünce.
Ellerini ilk tutuğum bank bile iki metre yakındı.
Gözlerinden yaş değil anılarımız akıp gidiyordu,
Yerlere düşüp birer birer maziye karışıyordu.
Şimdi o bank kaç sevgili ağırlamıştı bizden sonra,
Bilinmez.
Ben o gün son kez oturup fısıldadım o banka,
Biz bitsekte unutsakta seni bizi asla unutma.
Yalnızlığı neden bu kadar çok seviyorsun dediler.
Ondan kalan son şey diyemedim. kahretsin…
Kayıt Tarihi : 9.2.2025 22:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir sokakta kaybolan hikaye.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!