Ara Melodi Şiiri - Kağan İşçen

aramızda yaza teslim sokak tozu kokusu
sessiz ıtırlarla çocuklaşan son anımızdan
sıradan yağmurlara emanet bir korkuyla
büsbütün ve çepeçevre...
uzak dağlara dargın bir güneşle
bir kış evine tutuklu...
odası uyunmamış uykulardan dağınık
içinden sabaha geç bir senfoniyle
kar suyuna saplı kuşlar topluyor
tuttuğu her ömre...

işte hep bir ilk dakika gibi
her son anı yokluğunun
oysa mevsimler birbirine fit
akreple yelkovanın hatırı
kalmasın diye zamanda
saat on ikiyi keşfetmiş insanoğlu
kavşakları birleştirmiş bir yerlerde
bir tesadüfte yollar
nehirler denizlerle buluşmuş
sular ışığa yürümüş...

aramızdaki uzaklık
tanrının yalnızlığı kadar uzun...
yalnızlığımız
birbirimize uzaklığımız
zamana küs...
sıfırla sonsuzluk arasında
bir etmeyen ikiyiz...

akşamla kış yürümüş olur üstümüze
arka sokaklarda kömür kokusu
bir de
serseri ve boşvermiş kediler
sonu her adımda değişen öykümüze yoldaş
caddeye yakın herhangi pencerede solmuşuz...
ışıklar dalar gözlerimizin içini
yabancı gölgeler geçer uykumuzdan
içleri karanlık arabalarda kaybolur
suskunluğumuz...
yayı bozuk yatağın kenarında
başlayan köşe kapmacada
kendimize doğrulttuğumuz
namlunun ucunda çocukluğumuz
düşlerimizde de tepeden tırnağa
vuruluruz...
vuruluruz
ömrün anlatmaya yetmediği
öğlen sonlarının
buruk umuduna...

soransızız bu ara melodide
adımız sırf ölümüzü ayırd etmek için
dışımızdaki sessizliğimizden
bir hohlamayla göğü ısıtmaya güya
yattığımız yerden konuşur olmuşuz
kendi kendimize...
en azından
otuz yıl öncesinin kentindeyken
klasikçe kolayından sevmekle yükümlü
balkon kuşlarına ömür biçmeden
sakince ağlayarak bir de
uzak gülüşlerine
ilk ve son halinin
çocuk hayalinin
tek gerçek mutsuzluğumuzun...
notaları kayıp bir şarkıyla mağlup
saklandık satır aralarımıza
buluştuğumuz her noktadan sonrasına
bir başka kendimiz eklemeye yenik
birbirimize istemeden acımasızız...
isteyerek de farksız...

"arkamdan geldiğini duyar gibiyim
önümden geçip giderken anımsamaya başlayışın
sadece başlayışın"

"sadece sana açılmıştım"