ARA BuL ONU Şiiri - Mustafa Yaralı

Aradığın neyse gitme uzağa,
Dal kendi içine, dalda arabul.
Zanlara kapılıp, düşme tuzağa,
Dal kendi içine, dalda arabul.

Rabbi bilmek için, sen arif olda,
Nefsin izini sür, yolsuz bir yolda,
Ne gökte, ne yerde, ne sağda solda,
Dal kendi içine, dalda arabul.

Gönül vadisine, bir yol açmadan,
Dağlar geçit vermez, “ben” i aşmadan,
Şu an ki fırsatlar, henüz kaçmadan,
Dal kendi içine, dalda arabul.

Değeri olmayan, taklidi terk et,
Sağlam ipe sarıl, imanı berk et,
Sen kimsin? Nesin? Aslını dert et,
Dal kendi içine, dalda arabul.

Hatta ne istersen, dost mu? Düşman mı?
Cennet, cehennem mi? canan mı? Can mı?
Tanımak, bilmek mi, ilim, irfan mı?
Dal kendi içine, dalda arabul.

Gereksiz yüklerin hamalı olma,
Şüpheler içinde, çırpınıp kalma,
Aklını fikrini, yabana salma,
Dal kendi içine, dalda arabul.

Firar edip senden, sana kaçarak,
Gönül kapısını dosta açarak,
Kudret kandilini, aşkla yakarak,
Dal kendi içine, dalda arabul.

Aldatmasın seni, rengin tonları,
Sararıp solacak, yokluk sonları,
Bir tek kaplayan var, cümle canları,
Dal kendi içine, dalda arabul.

Kurtulmak istersen şirki hafi den,
Lat, uzza, menat’ı, devir sahiden,
İbret al Resule, gelen vahi’den,
Dal kendi içine, dalda arabul.

Sünnetle, vaciple, farzla, kuranla,
Nefsinden yola çık, kalp de tamamla,
Yaralım bu sözü eksiksiz anla,
Dal kendi içine, dalda arabul.