AR Û DÛ
Ar ji bûna dû dilê xwe şewitand,
Germ bû wekî stranekî ji dengê dengbêja dû û kûr,
Di revîya dû ji germa ar,ki dûr diket,
Ser û binê dinya yê ji ar û dû nasekinîn.
Em insan jî ne wisaniniwekî ar û dû,
Yekî hezdikin,dilême ar pê dikeve,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla