Aptal Ve Abdal Şiiri - Veysel Şimşek

Bu dünyada iki çeşit aptal var,
Bir ser çeşmeli diğeri davar,
Şeytandan şeytandır şeytanı kovar,
Görmez hiç kimseyi kör olur aptal.

Serinden aptala oluurm hasta,
Ehli insandır beni bırakmaz yasta,
Şeytan tipli aptal işinde usta,
Dünya geniş ama dar olur aptal.

Pirim Pirsultanım Abtal Musadır,
Hak adelet terazisi asadır,
Şeytan tipli aptallarsa asidir,
Hiç çekilmez gahri zor olur aptal.

Pirim Pirsultana can feda edem,
Ben Abtal Musamın yolundan gidem,
Yarattı dünyayı nur yüzlü dedem,
Sır içinde sırdı Pirsultan Abtal.

Kalpten ser çeşmeli Abdallar ölmez,
Bir ölür bin gelir Abdalsız olmaz,
Sır içinde sırdır hiç kimse bilmez,
Ay parçası güneş nur olur Abdal.

Ser çeşmeli Abdal özünden pişkin,
Kör şeytan aptallar nefsine düşkün,
Dünya fani bilse ömürse üç gün,
Körlemez nefsini zor olur aptal.

Kanlı Sivas idi banazlı köyü,
Astılar dedemi Abdaldır diye,
Münkür saltanatçı saltanat beyi,
Pirsultanı asan şer olur aptal.

Pirsultan Abdala edem niyazı,
Cemali güneş ay nur doğmuş yüzü,
Şimdide Sivasta yaktılar bizi,
Şeytandır yezide yar olur aptal.

O günden bu güne bağrımı döverim,
Bizi yakanlara her gün söverim,
Ben insanım yakılmakmı değerim,
Gözü dönmüş gözü kör olur aptal.

Veysel der; bizim Abdallarda çoktur keramet,
Sizin aptallarda yoktur merhamet,
Bunlar insan değil haram mındar, et
Yezit kafir nankör kul olur aptal.