Olabildiğince uzaklara gidebilmekti tek gaye.
Olmadı.
Görünüşe aldanan gönül,
Boş da veremedi olanları.
Çaresizliğin çaresine,
Çaresizse tutunmak kâr etmedi.
Ne gelen gitti,
Ne de giden gelmeyi denedi.
Görselliğinden kurtulmak,
Öznelliğinden bir haber olmak,
Yaşamın ince ipi üzerindeki
Sarhoş cambazın istifrasına eş değerdi.
Değmezdi aslında,
Değdiğini düşünmek kendini kandırmaktı.
Bile bile ladeslerle geçen ömr-ü yaşama son vermek
makbûlüydü belki de.
Her şeye rağmen devam etmekse en akılkârı olanıydı.
Zaten yoksun olan beyin
Son verme konusunda hem fikirdi bedenle.
Eller şakaklarla buluşmadan önce
Bir kez daha düşündüm.
Ya belirsizliğin içinde belirleyici olacaktım
Ya da oldukça belirgin olan hadiselere göz yumarak
Aptalı oynayacaktım...
Mercey.
18.5.9 | 19:59
Kayıt Tarihi : 7.3.2011 14:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!