Aptal Ne Gezersin Burnu Havada

Zanneder dünyayı kendine tapu,
Unutma ölüm var dünya iki kapı,
Sen beni edersin hep sinir küpü,
Aptal ne gezersin burnu havada.

Bir umttur insanı bağlayan aşka,
Uğraş aç kalmamak ne var tokluktan başka,
Göz açıp gerçekleri görseydin keşke,
Aptal ne gezersin burnu havada.

Malla mülkle insanları etme rencide,
Ölüm vardır derman yoksa sancıda,
Yolcuyada kalmaz gider hancıda,
Aptal ne gezersin burnu havada.

Sende bende herkes Allahın kulu,
Yaşam güzel dünya pek hoş kokulu,
Uzak kalmış sana insanlığın okulu,
Aptal ne gezersin burnu havada.

Yol yakınken benliğine geri dön,
Hoş değildir tavırların kötü yön,
Adam ol insan ol bakma öyle bön,
Aptal ne gezersin burnu havada.

Derdide dermanıda verende Allah,
Bıktırma insanları çektirme ille Allah,
Kendini ne sanarsın baldırı şallah,
Aptal ne gezersin burnu havada.

Ne bir hayırı var ne bir hüneri,
Bilse bir gün haktan kurur pınarı,
Veysel der bu nasihat bu bir öneri,
Aptal ne gezersin burnu havada.