Aptal İnsan! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Haset, hiddet, gurur sardı bedeni, benliğini,
Hoşgörü, şefkat, sevmeyi bilmiyor aptal insan.
Kalbinde şeytan besler kusar nefreti, kinini,
Günü somurtmakla geçer gülmüyor aptal insan!

Midesinden başka yoktu bir derdi bir tasası,
Tüm hayatı boyunca ne bulsa yemek yasası,
Yaşı ilerlemiş lakin toplumun yüz karası,
Bir türlü yola gelmiyor şaklaban aptal insan!

Hayatta bildiği tek şey var oda eğlence müzik
Toplum nezdinde sarhoştur, ayyaştır ezik büzük.
Çevresinde insanlara davranmaz ki hiç nazik,
Bodoslama lafa girer, utanmaz aptal insan!

Ona ne söylersen söyle kulak sağırdır duymaz
Yaptıkları tavırları hiç bir kitaba uymaz,
Buna BOZÇALI neylesin söyleneni anlamaz,
Şeytanı rehber edinmiş o yolda aptal insan!