Aptal Gibi Şiiri - Banu Doğan

Bir Kağit Bir Kalem Buldum kendime bak,
yine durmadan seni yaziyorum Aptal Gibi
Gecenin Karanliğinda gizli gizli
ağlamadim mi saniyorsun?
Ağladim!
Yeni Doğmuş bir Bebeğin ağlamazi gibi..
Ciğlik ciğliğa! !
Bilemezsin Tabiki!
Yalnizliğimin verdiği efkarla bir sigara daha yaktim,
hani seni ilk gördüğümde,
gözlerinin beni yaktiği gibi,
işte şimdi o hatiralari ateşe atiyorum
ve sonsuza dek herşeyi yakiyorum...

Biriken Feryatlarimi,
Umutlarimi,Hayallerimi
ne varsa sana dair yanan acilarimi da icimde söndürüyorum...
Yüreğimden sonsuza kadar cikariyorum seni...
Canim Yaniyor neden biliyormusun?
Cünkü Sevdim Seni
Hic bir sey istemeden hic bir karşilik
beklemeden..
Kör gibi..Aptal gibi..
Delicesine iste..delirircesine...

Tutamadiğim ellerini,bakamadiğim gözlerini Sevdim senin.
Yalan dünyamda tek dogrum bilmiştim seni..
Ben imkansizligi seninle Sevmiştim..
Inanarak...Kanarak...
Ama yanilmişim,
Aptal gibi Kanmişim...
Simdi soruyorum..gözyaşlarim hangi yüreğe siğar?
Ben senin icin neydim?
Geceler boyunca aglayan
Zavali bir Aptal mi?
Yok..Yok..
Biliyormusun artik ben o eski ben değilim..
Yüreğimden sonsuza kadar cikardim seni..
artik yolundan cekiliyorum..
Kederim kalsin burda..Kaderimle gidiyorum..
Birdaha dönmemek üzere cikiyorum hayatindan,
Tek silahim da bu kalemi de kirip, gidiyorum gerceğin uzağina...
Yoksay beni artik..Ölmüş gibi degil yaşanmamiş gibi...
Senin anlamayacağin şekilde Sevdim..
Aptal Gibi...