Aptal Balıkçı Şiiri - Hakan Bölük

Diyelim ki;
Balıkmışım ben,sen ise bir balıkçı.
İkimizde biliriz,karıncaya bile kıyamadığını

Öle boş oltayı atarsın denize,
Bilirsin salak olmadığımı
Ama sırıl sıklam aşık olduğumu bilmezsin

Ben sana inat yakalanırım şaşırırsın,
Nerden çıktı bu die...
İstediğin balık deil ki oturmak iskelede...

Mecbur çekersin yukarıya,
Acı çekiyorum nede olsa.
Dedimya kıyamassın!

Uzanırım avuçlarına
Yanında yaşayamayacağımı bilerek...
Sende bilirsin...
Öldürmeğe kıyayamazsın.

Bakarsın avuçlarındaki aptal balığa,
Ben de sana bakarım
Boynumu bükerekten kırarcasına

Sonra beni kortarmayı seçersin
Bırakırsın denizeki kara kaderime

Yüzünde kahraman bilr tebessun
Hayat kurtardın ya biras önce

Annem hep derdi;
''kışın güneşine kızın gülüşüne aldanma''die

Sessizce boğuşurken mavilerde
Son kez bakarım iskeleye
İskeledeki aptal balıkçıya
Sende bakarsın ama neye yarar.

Okyanuslar maviler benim olmuş
Son nefesimde sen yanımda olmayınca..

Oysaki bu aptal balık
Sana gelmişti son nefesinde
Nerden bile bilirdi ki
Balıkçınında aptal olduğunu.

APTAL SEVDİĞİME İTHAFEN