Aptal aptal.. Şiiri - Hüseyin Demircan

Çoktandır kalemi almadım ele
üstümde tuhaf bir hal aptal aptal
bugünler tarafı baren gümele
yazıya sığırı sal aptal aptal

dikkatli basıp gör yakın uzağı
tepe uçurum yar ölüm tuzağı
üç beş dana ile bir kaç buzağı
gerisi hep inek mal aptal aptal

alt yanda buğdayla arpası ekik
sadece üst yanlar dokuyom mekik
ben çimen yayarken gevenle kekik
arılar yapıyor bal aptal aptal

bu dünya kanunu zaten süt pişer
buzağın durur yad ellere düşer
ömür geçip gider zavallı beşer
peşinde topluyor nal aptal aptal

pınara yakın ol.. varma beriye
yapışır köyneğin.. terli deriye
başına taş yesin döner geriye
olmazsa bir ıslık çal aptal aptal

ıscakta yoğurt ye kaşığı salıp
helvanız yokmudur şöyle bir kalıp
istersen hacının bahçeye dalıp
biber salatalık al aptal aptal

öğle yemeğinde bekliyor paylar
bir boğa belirir boynuzda yaylar
koklarken devirir içirtmez çaylar
hayvana sopayla dal aptal aptal

hepsi nazarımda ayaklı müze
çoğu yaşlı hayvan satılır güze
geviş getirirken adamın yüze
bakıyor sessiz ve lal aptal aptal

değneği geçir ki birgün tekine
gözü korkup senden biraz çekine
yat uyu kaçarmı acep ekine
papatyadan bakın fal aptal aptal

çobanlık ben değil kim olsa bezer
adamın yalnızlık içini ezer
hicrana dert ortak dağda ne gezer
omzunda bir ipek şal aptal aptal

farı fakir farı yürü ahire
yazın çayır çimen kışın zahire
kırk yılın başı bir indeik şehire
bu gecede burda kal aptal aptal..