Aptal Şiiri - Mehmet Tan

Bir şiir kadar uzaksın bana,
Ya da bir nefes kadar yakın.
Belki tam karşımdasın,
Elimi uzatsam dokunabilirim belki.
Yok yok...
Beceremem!
Bakışların cesaretimi yaralar.
Öldürmez kahrolasıca,
Süründürür...
Razı olurum herşeye,
Ya da alkolik olurum.
Her gece şişelerin dibine vurur,
Kaldırım köşelerinde uyurum.
Bir gece ansızın,
Kimseye haber vermeden,
Kendimden bile izin almadan_
uyurum da kimse uyandıramaz.
Halime acıyan biri,
'Garibim üşümesin'der_
ve üstüme eski bir gazete örter.
Üç gün sonra sen geçersin sokaktan,
Beni yine görmezsin.
Bakışların iki satır yazıya takılır.
Sevdi, sevilmedi; kahrından öldü!
Beni tanırsın belki ve eklersin,
Aptal! Çok sevildi ama farkedemedi!