Bilemezsin kim nerede oturur,
Kimi açtır, kimi malı götürür,
Lanet olsun insanlığı bitirir,
Otomatik kapısıyla apartman.
Herkes girer evlerine çekilir,
Dedi kodu tohumları ekilir,
İnatlaşma olur duvar sökülür,
Otomatik kapısıyla apartman.
Kimi erken gelir, kimisi gece,
Meraklı komşular bakar gizlice,
Çözülmesi çok zor, garip bilmece,
Otomatik kapısıyla apartman.
Çaresizdir kimi, dertlerden inler,
Kimi laf anlamaz, kimisi dinler,
Sepeti uzatıp, bakkala ünler,
Otomatik kapısıyla apartman.
Komşunun komşuyla yoktur arası,
İnsanlıklar ölmüş dinmez yarası,
Çok modern hapishane burası,
Otomatik kapısıyla apartman.
Büyük derttir çamaşır asılması,
Aşağı balkona su damlaması,
Kesinlikle vardır hep yalakası,
Otomatik kapısıyla apartman.
Tak tak vurup kestiriyorlar sesi,
Sohbet eden azdır, bitmiyor küsü,
Ali'm hep içimde, yaşam korkusu,
Otomatik kapısıyla apartman.
22 Eylül 2008
Ali Yıldırım HançılıKayıt Tarihi : 23.9.2008 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yusuf İPEKLİ
Aslında pek çok kişinin ağzından işittim apartman hayatının sıkıcılığını,özgürlükleri kısıtlayıp yaşamı çekilmez kıldığını ama şiirini yeni okudum.Güzel bir şiir olmuş tebrik ederim.
TÜM YORUMLAR (6)