Apansız Şiiri - Nusret Ateş

İçime yeşerdi, o, esmer gülümsemen apansız.
İster suskunluğun, ister gülümseyişin
Apansız yürek atışın benim oldu.
Apansız bakışın.
İnzivaya çekilen bir derviş misali, seninle buluşma anım
Bir mevsim değişikliği gibi
Biliyor musun? her gelişinde yüreğimde fırtınalar koparıyorsun.
Haydi desen! koşup gelir yüreğim.
Oturur sevginin orta yerine,
Küt, küt... atan yüreğin, dağ ceylanının yüreği gibi;
Koşmuş,yorulmuş gibi yüzüm al, al.
Bir yangın yeri gibi.
Apansız coşar yüreğim sende, bahara adanmış nehir gibi,
Dağın doruğunda apansız inen çığ gibi, bir yağmur seli gibi.
Gül desem, gülümser mi yüreğin?
Gelip yerleşir mi yüreğime?
Apansız yangın düşer mi yüreğine?
Ya da sus ve kal, büyü bozulmasın der misin?
Apansız birine merhaba desem, sen içimde yeşerirsin.
Bir bahar seli gibi gürül gürülsün içimde,
Ufkum olursun, doruktaki güneşin doğuşuyla,
Akşamki batışıyla kokunu alırım,
sıcaklığını taa… içimden duyarım o tan kızıllığının.
Apansız akşam olur hayat,
Sen mehtap olursun gecenin ufkunda,
Aysız gecelere inat,yakamoz olursun denizde;
Gel yıldızları sayalım desem, hesapsızca, çocukça,
Kayan yıldızları tek, tek toplayıp tekrar gökyüzüne atalım,
Apansız gelir misin gecenin serinliğine.
Şarkılarını söyleyelim gecenin ve yıldızların üstüne,
Sevginin ve dostluğun üstüne;
Çağır ezgilerini, sesin bende,
Islığımın yankısı dağlarınızda kalsın.

26.10.2004-İstanbul