-Apansız Şiiri - Erol Başçı

Apansız geldi dilime,
Son ziyaretinde gözümün
Yüzgörümlüğü isteyen bakışlarını,
Beynimde yoğurup durduğum kelime.
Aşk, mayalanmıştı
Dolmuş, taşmış
Daha pişemeden,
Korkup kendinden ürkmekten
Köşe bucak oyalanmıştı.
Kapansız düştü elime
Kâh, elense çektim oynaşırken
Kâh boyun eğdim kudretine
Sırnaştığıma pişman..
Ah o dudaklardan bırakamamak yok mu
Her türlü hemhal olduklarını,
Kendini dinlerken perişan.?
Bu, aşkın en zor faslı
İçinde yüzgöz olduklarını,
Yüze söylemek
Yüzüyle gözüyle süzerken aslı.
Apayrı, aşkın kendinden
Tefrişatı görücüye çıkarmış gibi hancı
Uçurum ağzında bitivermiş inciri
Son ihtimal bellemek
Kesmek gibi esaslı.
Apandisti sıkıştırmış, burmuşça sancı
Ebeye küfretmek
Doğuramazken yalancı
Ah aşk,
Bakla açmakla oyalanırken,
Hasedinden körükörüne kör düğümler
Baklası kesilmiş zinciri.
Apansız geliverir diline
Söyletir,
Seni Seviyorum...