Adını binlerce kez ünledim,
Antibiyotik kokulu, kirli sarı duvarların arasında.
Yalnızlığımı paylaşamamamın o utanç verici ağırlığını taşıyorum şimdi.
Oysa hiç yalnız kalmaz, mutlaka seni anlatacak bir ölümlü bulurdum ben.
Ölümsüz aşkım hatrına
Manasız yalnızlığım için
Beni affet sevgili!
Kayıt Tarihi : 11.12.2008 13:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)