Anti-parantez Şiiri - Gülay Garip

ve öyle değil de
böyle buyurduğunda Zerdüşt
çoktan karaya oturmuştu
Nuh’un gemisindeki sükut

ne öyle ne de böyle uymuyordu
zarif bedeninizde
yaşam kılıfınıza sıkıştırılmış
pırpırsız omuzlarınız
tek bir perdeden
ve oldukça detone çıkıyordu
imlası kırık sesiniz

konuşmasanız belki yıkılacaktı dağlar
belki Olimpos bir kez daha yanacaktı için için
Toroslar esas duruşa geçecekti belki
sussaydınız siz
belki tanrı görünecekti suretinizde
ya da iki melek gözleriniz

oysa ne çoktu sesiniz
yankısıyla bile
koca bir aşkı devirebildiniz
tek tek düştü apoletleriniz
ve tükürdükçe öfkeyle
ve kinle tükettikçe
sevgileri,
döküldükçe ağzınızdan
dekolte sözleriniz
küçücük kaldı
koca bir boşlukta benliğiniz

şimdi haykırın istediğiniz kadar
hiç bir şiiri açamaz
içine hapis olduğunuz paranteziniz
ve gücendiremez hiçbir kelimeyi
ömrünüze sığdıramadığınız edebiniz.