Bakılan aynada herkes birer sır,
Her şey sağlam bir neden.
Gözlerinden yansıyor gördüklerin
Görülen sırla doluyor yine yeniden
İlişkilerle açılan derin yaraların
Denize kanıyor mavi duyguları
On üç yirmi sekiz, beş temmuz.
Dinç bir yağmur sesi,
Burnuma geldiği an toprağın kokusu.
Anladım ki gerçekten yoksun artık.
Baktım ki ilk önce sesini özledim.
Ve kalanın hepsini sardım
Şansımı fazla zorlamadan
Başka bir duman daha aldım
Güneşin batışını aldırmadan
Kalan içkiyi de kokteyl yaptım
Son günlerde hep aklımda şeytan
Kıpkırmızı auram ve fikrim firarda
Aynaya tebessüm eden günahlarla gözlerim,
Bana beni yine suçlu gösteriyor.
Son günlerde hep aklımda şeytan
Kayboluyorum ciğerimde dumanlarla
Tanrım affet bozuk üslübum
Denedim üç dakikayı doldurdum.
Hissetmek istiyorum seni
Anlamak ne istediğini
Bu kadarı fazla mıydı, değil miydi?
Ya da eksik.
Öfkeye çare nedir?
Susmak mı?
Topraktan kurtulmanın tek yolu uçmak mı?
Tekrar doğmanın şartı ölmek mi?
Parlamanın tek şartı yanmak mı?
Benim yaptığımsa yakmak kendini
Gerçek hayat bu, her şey gerçek.
En temiz yerinde gönlümün salgın var.
Yalnız sapsarı zihnim, kalan renk çok soluk.
Doğru hayali kurmadım diye yine.
Öyle açık ki mesaj, görmek istemiyorum.
Parlıyorum ve boğuluyorum
Çok alçak kaldım, yalnızım
Beni istediğini söyle
Sensiz yukarı çıkamıyorum.
Çok yol aldım yasaların karanlığında
Hep gördüm görmemem gerekenleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!