Ant içelim deniz rengince leyla

nice zaman
simli aynalarda uykular bölünüyor leyla
yağıyor gecenin son vaktine onca efkar
adanmış özlemler kör kuyularda
sahralara savrulan ayrılıklar bir o kadar

ezelden böyle yazılmış
en yoksul akşamlarda en parlak yıldızlar
yanağa düşüyor her yağmur damlası
bahtına hep sarı papatyalar çıkıyor leyla

gölgeler vahşi yenilgiler sunuyor leyla
güneşin batışına hicranlar serpiliyor
bir kum saatinden zerre zerre

yalnızlığa hazırlanmakta üşüyen tenler
nicedir uçurtmalar göklerde kaybolmuş
yüreklerde hasretin kor ateşi
karayel esiyor gurbet akşamlarına leyla

gönül kör düğümlerde tutsak l
sırtına yaslanılan duvarda çığlıklar çoğalıyor
kırılıyor çiğ damlalarının derin sırları
hatıra yüklü düşlere uçup gitmeden önce
doğuşlar hep bir hayal
var oluşlar hep bir yokluk

acılar emzirilen gecelerde
ahlar yüklü karanlık
savrulup duruyor arzular
müstesna anılarda aranıyor leyla

beyaz kısraklardan yeni bir düş kurmuş
mavi bir ışık gibi
sonsuz emellerden ,zamansız duygulara koşuyor
bir rüya görmek için gecelerce
ant içerek ummanlara karışıyor leyla

ıstırap emerek büyümüş nazenin bir kelebek gibi
haşre dek yokluğa hüküm giymiş
ab-ı hayat bir sükun yansıyor bakışlardan leyla

hep bir hayalin peşine takılmış
yarası kanıyor karanlıkların
sırlara gömülüyor leyla

aynı hazzı tadıyor sineler
deniz fenerleri yakamozlar büyütüyor
bir fecrin ışıklarından çıkıp geliyor leyla
güneş katlanıp dürülmeden
yıldızlar kararıp dökülmeden

redfer