Ansızın Bana Seni İstanbul Şiiri - Sezer ...

Henüz kaldırımlar soğuk İstanbul’da
Ayan beyan ortada her şey
Bir masa başı mesaisinde çalışanlar
Güneşi mi görse kalem oynatıp da
Yazgılı suretlerle içimde kemirgen odalar
Hatırlatır ansızın bana seni İstanbul

Diyorum ki bazen ağlamalı insan yerli yersiz
Taş sıkıp suyunu çıkarmak nispetinde
Bilmem yüzyılın sırtında hangi süvari yelesiz
Topuğuna kurşun sıkmak akşamın şafağında
Dolambaçlı bir şeyin serüveninde
Özletir ansızın bana seni İstanbul

Fatih mistik yularlı sularda yüzer
Üsküdar üstü kapalı bir örtülü ödenek
Yangın şehridir Haydar Paşa’nın garı
Yelkenli duruşmalarda suçsuz feribotları
Ümraniye’den seslenip durur bir seda
Sevdirir ansızın bana seni İstanbul

Güleç bir yüzün siması olsa şu İstanbul
Makbul bir dua tesiri gibi mendil açan eller
Dese ki: Gel hele gel… gel beni bende bul
Bulsam sonra kirli ama sevecen bir yüzde
Lisan ve sima için İstanbul yeter ademe
Çağırır ansızın bana seni İstanbul