Anneyim Ben Şiiri - Rabia Balaban

ANNEYİM BEN

Uzun, upuzun bir gölge var önümdeki o koskocaman koridorda. Çıplak dağların doruklarındaymışçasına buz kestiğim, her seferinde anne diyerek boynuma sarılan onlarca minik kol var o koridorun sonunda. Anneyim ben. Annelerini kaybetmiş, hiç görmemiş, kucağının sıcağını bilmemiş, sütünü içememiş, hüzün bakışlı, buruk yürekli, temiz gülüşlü çocukların annesiyim ben. Çocuk esirgeme kurumu denilen o yerde, esirgenen çocukların en eksik yanıyım ben. Ve benim en eksik yanım o melekler. Ayazda kalmış çocuk yürekleri ile içimi temizleyen, minik ellerini yüzümde gezindiren, kucağımda uyuttuğum, elimle beslediğim, ninni söylediğim, oyun oynadığım, üzerlerini giydirdiğim, bezlerini değiştirdiğim, birlikte şarkılar söylediğim, oyunlarla yıkadığım, hayata bir sıfır mağlup yaralı mucizeler. Benim hayatımdaki en önemli hazineler. Onlarla geçirdiğim her bir günün ardından tazelenmiş uyanıyorum bir sonraki güne. Bilmeden bana verdiklerinin büyüklüğünü yaşama nedenim oluveriyorlar.
Kendi özel hayatımda, kendi tercihlerimden ötürü anne olmamak, kendi içimde büyüteceğim bir bebeğe sahip olmamak, sevgilinin bir parçasıyla çoğalamamak. Bunları yaşadım ben. En çok istediğim sevgili ve o sevgilinin bebeği. Bunları yitirdim ben.
Ama şimdi onlarca bebeğim var benim koklayarak uyuttuğum. Her birinin suretinde kendi anneliğimi gördüğüm. Her birinde sanki kendim doğurmuşçasına bebeğimi soluduğum.
İlk defa yazıyorum onlarla ilgili. İlk defa döküyorum onları kâğıdıma. Ve korkuyorum eksik yazmaktan, eksik anlatmaktan. Kendi içimde kendime dahi tam olarak tarif edemediğim bir duygu onlar. aşk gibi, inanmak gibi benim hissettiğim en kutsal duygu onlar. Ve ben bu duygunun büyüklüğüne sığınarak tanrımdan diliyorum:
Benden aldıklarını sorgulamıyorum artık. Biliyorum geri dönmeyecek dönemeyecek kayıplarım var benim. Bir tek tanrım; diliyorum ki senden bu melekleri ömrümden esirgeme ve bana güç ver her birine yetebilmem için. Benim için, onlar için bu meleklerle donat geride kalan yaşamımı. Benim için onlar için bizi hep bir yap sen tanrım.

RABİA BALABAN AY