Güzel annem,
Kaç güz geçti
Sana böyle seslenmeyeli
Kaç Eylül
Yaslamayalı başımı yaslı koynuna.
Yirmi üç yaşımın göğsünde
Üç kurşun yarası
Zamansız patlayan üç kızıl gonca dalında
Oysa annem sen ne çok severdin kızıl gülleri
Kıyamazdın koklamaya
Üzülme anne
Artık kanamıyor yaralarım
Kar yağsa da toprağımın üzerine
Üşümüyorum artık...
Bahara armağan ediyorum işte beynimi
Açacak çiçeklere
Özgürlüğü çağıran güvercinlere
İnsanlığa bırakıyorum işte yüreğimi
Ardım sıra yürüyeceklere.
Güzel annem,
Sen yine de sev çiçekleri
Ne olur kopartmasın dalından çocuklar
Taşısınlar kokusunu
Gelecek mutlu yarınlara.
Sen yine de sev çiçekleri
Sakla onları
Korkusunu saldırganlığının ardında saklayan zalimden
Sakla, sevginin kıymetini bilmeyenden.
Gökyüzüne bak anne
Milyonlarca oğlun ve kızın
Sana tebessümlerini yolluyorlar
Her eylül şafağında.
Saçındaki her beyaz tel
Zamansız düşen bir oğul
“getirecekler sana bir gün mutlaka
O çiçekler içindeki ülkeyi”
2005
Melih CoşkunKayıt Tarihi : 22.10.2005 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
abartısı yok diyebilirim sözlerin
beğendim.
kutlarım sizi efendim.
sevgi ve saygılarımla
Adnan Bilgiç
yüreğinizin diline sağlık,,
kaleminizden şiirler hiç eksik olmasın
saygılar
selamlar
Suna Doğanay
TÜM YORUMLAR (7)