Anne denince: fırtınalar kopar, yüzüme eser.
Anne denince: taşlar parçalanır, yüreyimi ezer.
Anne denince: şimşekler çakar, beynime düşer.
Anne denince: gözlerim dolar, yaşlar iner.
Ah annem nerdesin? Çok ama çok özledim.
Daha ufaktım “anne anne” diye ağladım.
Bebeklerimi hep ayağımda salladım,
Sıcacık kucağın da uyumayı özledim be Anne!
Evcilik oyununda hiç anne olamadım
Resimlerimde hep seni beyaza boyadım
Mutluluğun rengini çok ama çok aradım
Yüzünü hiç anımsayamıyorum be Anne!
Bayramlar varmış hiç ama hiç bilemedim
Kabrine bir demet gülle gelemedim
O mübarek ellerine sarılıp öpemedim
Yeni bir elbisem bile yoktu be Anne!
Okula gittim saçımı tarayanım yoktu
Beslenme çantam hep boştu.
Arkadaşlarım “anne” dedikçe hep içim coştu
Hasta oldum hep seni sayıkladım be Anne!
Mahalledeki çocuklar doğum günü kutluyorlar
Sanki mutluluktan kanatlanmış uçuyorlar
Hastalıklıymışım gibi benden herkes kaçıyorlar
Dünyaya geldiğim gün benim doğum günümmüş be Anne!
Derken genç kız oldum ama yine sensiz
Günlerim buruktu gecelerim sessiz
Rüyalarım da o yüzün vardı eşsiz ve benzersiz
Ama kokunu duyamıyorum be Anne!
Okuyamadım be anne fazla geldim birilerine
Aldılar okuldan “güzelim” diye
Yoksun benim yanım da niye?
Şefkatini göremiyorum be Anne!
Evlilik benim içinde bir kurtuluştu
Düğünümde çeyizim pek çoktu
Herkes yetim diye sanki coştu
Ama özenen ellerini bulamadım be Anne!
Kınam yakılırken tek ben ağladım
“Anne” derken hep yüreyime dağladım
Kınam aldı ama ben karalar bağladım
Gözyaşlarını göremedim be Anne!
Çocuklarım oldu çektim doğum sancısı
Yüreyimde kaldı hep anne acısı
Sen yoksun ama bende anne oldum
Evlatlarım da hep seni buldum.
Mutluyum artık karanlıklar kaldı geride
Sen olsaydın hep yanımda yinede
Sevseydin torunlarını öpseydin benide
Görmek isterdik hep birlikte senide
O hasret kokan yüzüne doyamadım
Mis kokan tenine doyamadım
Kızım diyen sesine doyamadım
Ah Annem doyamadım; doyamadım; doyamadım…
Duygularımı gözyaşlarımla yazdım bu satıra
Bana seni hatırlatacak tek hâtıra;
Siyah beyaz resmin
Birde özlem kokan hasretin.
CANIM ANNEM!
12/03/2007
Kayıt Tarihi : 12.3.2007 23:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir; Annesini bir yaşında kaybeden; evimin hanımı,gönlümün sultanı, çocuklarımın ANNE'si biricik eşime ithaf olunmuştur. Allah kimseyi ANNE'siz komasın. AMİN. Sevgili kayınvalidemin mekanı Cennet olsun.
Ne kadar ince ve naif bir davranış.
Rabbim huzurunuzu daim kılsın.
Ne mutlu o Anneye ki evladı emin ellerde.
Nurlar içinde yatsın Annelerimiz.
SaygıLar
SaygıLar
Selamlar.
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ
Beslenme çantam hep boştu.
Arkadaşlarım “anne” dedikçe hep içim coştu
Hasta oldum hep seni sayıkladım be Anne!
:(((
TÜM YORUMLAR (5)